کد مطلب:28550 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:157
2317.الفخری: مادر معاویه، هند، دختر عُتبه، زنی شناخته شده در قریش بود كه در سال فتح مكّه اسلام آورد.در جنگ [ اُحد]، وقتی حمزة بن عبد المطّلب، عموی پیامبرصلی الله علیه وآله، بر اثر اصابت نیزه ای بر زمین افتاد، هند آمد و او را مُثله كرد و بر اثر كینه توزی نسبت به وی، تكّه ای از جگر او را جوید؛ زیرا حمزه، مردانی را از نزدیكان وی به قتل رسانده بود. از این رو، معاویه را «فرزند زنِ جگرخوار» می نامند.[2].
2316.ربیع الأبرار: معاویه به چهار نفر نسبت داده می شد: مسافر بن ابی عمرو، عمارة بن ولید، عبّاس بن عبد المطّلب و صباح- آوازه خوان سیه چُرده ای كه برده عمّارة بن ولید بود-.گفته اند كه ابو سفیان، زشت و كوتاه قد بود و صباح، اجیر ابو سفیان و جوانی زیباروی بود. هند، او را به همبستر شدن با خود فرا خوانْد.[1].